– Miejsce kobiety w nauce w ostatnich czasach bardzo ewoluowało. Dziś obserwujemy, że coraz więcej kobiet osiąga sukcesy naukowe – mów prof. Ewa Ziemba w programie Marianny Dufek “Portret subiektywny”.
Bohaterką „Portretu Subiektywnego” będzie właśnie taka kobieta – Profesor Ewa Ziemba – badaczka, dydaktyczka z Uniwersytetu Ekonomicznego w Katowicach.
Jest członkinią European Academy of Sciences and Arts. Powołana przez senat tejże Akademii dołączyła do grona najwybitniejszych naukowców z całego świata, w tym 30 wybitnych naukowców z Polski i ponad 30 laureatów Nagrody Nobla.
Na spotkanie z Ewą Ziembą zapraszamy w środę, 21 marca o godz. 18.00.
– Cieszę się z filmowego pokolenia trzydziestolatków, którzy robią kariery międzynarodowe – z profesor Krystyną Doktorowicz tak o przepisie na dobrą szkołę filmową mówiła Mariannie Dufek w “Portrecie subiektywnym”.
Krystyna Doktorowicz w 1978 roku ukończyła studia na Wydziale Nauk Społecznych Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach, po których podjęła pracę na Wydziale Radia i Telewizji tej uczelni. W 1985 r, obroniła doktorat w dziedzinie nauk politycznych, a w 2006 r. uzyskała stopień doktora habilitowanego.
Specjalizuje się w problematyce mediów europejskich. W latach 1990–1991 przebywała na stypendium rządu brytyjskiego w Europejskim Instytucie Badań nad Mediami w Manchesterze. W 1996 r. została kierownikiem Zakładu Zarządzania Mediami Uniwersytetu Śląskiego, obejmowała również funkcję prodziekana i dziekana Wydziału Radia i Telewizji. W latach 2001–2005 pełniła mandat senatora V kadencji wybrana z listy SLD.
Premiera odcinka w środę, 3 stycznia 2024 r. o godz. 18. na antenie TVP Katowice i naszym kanale na YouTube.
– Kondycja kina zależy nie tylko od filmów, ale przede wszystkim od widzów. Cały czas się zmienia i musi być otwarte na odbiorców – o kinie na Śląsku Marianna Dufek rozmawia z Urszulą Biel w najnowszym odcinku “Portretu subiektywnego”.
Jest absolwentką I Liceum Ogólnokształcącego w Gliwicach. Ukończyła filmoznawstwo na Uniwersytecie Śląskim. W 1990 r. rozpoczęła studia doktoranckie na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. W 1995 r. obroniła doktorat w Instytucie Sztuki PAN w Warszawie.
Autorka pierwszej monografii dziejów kina na Górnym Śląsku “Śląskie kina między wojnami czyli przyjemność upolityczniona” (2002) oraz współautorka “Kina i okolice. Z dziejów X muzy na Śląsku”. Pracuje w gliwickim Teatrze Muzycznym, w którym prowadzi kino “Amok”, honorowane nagrodą Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej w kategorii „Kino” za rok 2012. Publikowała artykuły w czasopismach “Film”, “Kino”, “Świat filmu” i “Kwartalnik Filmowy”.
Premiera odcinka 13 grudnia o godzinie 18. na antenie TVP3 Katowice, a także naszym kanale na YouTube.
W kolejnym odcinku „Portretu Subiektywnego” z Robertem Ciupą Marianna Dufek rozmawia o tym jak opowiadać o historii, czym grozi jej mitologizowanie i szukanie bohaterów bez skazy? I czy mówienie prawdy to sposób, by historia stała się ciekawa?
Robert Ciupa – historyk i Dyrektor Śląskiego Centrum Wolności i Solidarności w Katowicach. Wieloletni pracownik katowickiego oddziału Instytutu Pamięci Narodowej. Od 2011 roku członek Społecznego Komitetu Pamięci Górników poległych 16 grudnia 1981 roku w Katowicach, od 2012 do 2021 roku członek redakcji półrocznika Instytutu Pamięci Narodowej Oddziału w Katowicach pt. “CzasyPismo”; w latach 2017 -2021 roku wiceprzewodniczący Komitetu Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, od 2021 roku redaktor Biuletynu Śląskiego Centrum Wolności i Solidarności “Głos”.
Fot. Sławomir Chudowski Od 2013 r. współorganizator rocznic upamiętniających ofiary pacyfikacji KWK „Wujek”. Członek Rady Programowej instytucji kultury „Ars Cameralis” oraz Muzeum Historii Katowic. Robert Ciupa, jako dyrektor ŚCWiS przyczynił się do rozbudowy wystawy stałej Śląskiego Centrum Wolności i Solidarności w Katowicach związanej z upamiętnieniem 9 górników, którzy zginęli w czasie pacyfikacji kopalni „Wujek” od kul wystrzelonych przez funkcjonariuszy plutonu specjalnego ZOMO w grudniu 1981 r.
Ponadto dzięki dyrektorowi ŚCWiS już wielu lat odbywa się każdego 16 grudnia – Bieg Dziewięciu Górników, w którym każdego roku biorą udział uczniowie z kilkudziesięciu szkół woj. śląskiego.
Jest autorem i współautorem artykułów naukowych i publikacji popularnonaukowych obejmujących tematyką najnowszą historię Polski m.in. Szpiegowski arsenał bezpieki (2011), Kultura niezależna w Kościele (2011), Marzenia z betonu (2014), Tarnogórska Solidarność 1980-1981 (2011), Wujek’81 Strajk i pacyfikacja (2016). Odznaczony Medalem „Pro Patria” (2017 r.) oraz Medalem Stulecia Odzyskanej Niepodległości (2019 r.). W 2022 roku otrzymał nagrodę Prezydenta Miasta Katowice w dziedzinie kultury.
Premiera odcinka 22 listopada o godz. 18. w TVP3 Katowice oraz z naszym kanale YouTube w jakości HD.
Andrzej Dopierała – twórca, reżyser, scenograf i aktor autorskiego Teatru Bez Sceny w Katowicach. Od 40 lat etatowy aktor Teatru Śląskiego w Katowicach jest gościem Marianny Dufek w “Portrecie subiektywnym”.
Laureat Złotej Maski 1996 za rolę Aloszy w „Braciach Karamazow” Fiodora Dostojewskiego (Teatr Śląski) i Specjalnej Złotej Maski 2004 za koncepcję artystyczną Teatru Bez Sceny. Zasłużony Działacz Kultury 1999. Odznaczony Brązowym Krzyżem Zasługi 2002 i Złotym Krzyżem Zasługi 2007. Stypendysta Marszałka Województwa Śląskiego w dziedzinie kultury. Autorski spektakl „Wszystkie dni, wszystkie noce” otrzymał trzy Złote Maski w 2004 roku.
Przedstawienia Teatru Bez Sceny były dziesięciokrotnie nominowane do nagrody Złotych Masek i otrzymały ją pięciokrotnie. Katowicka siedziba Teatru Bez Sceny to kameralna przestrzeń z widownią dla 50 osób. Unikatowa siedziba współgra z koncepcją repertuarową Teatru Bez Sceny, opartą na dobrej literaturze dramatycznej.
Premiera odcinka w środę, 25 października o godzinie 18. na antenie TVP3 Katowice.
Ginter Pierończyk to emerytowany górnik, który po „restrukturyzacji górnictwa” został pisarzem. Jest jednym z dwóch pomysłodawców Klubu Twórców Górnośląskich Karasol.
Założycielami Karasola, który była autorskim pomysłem z 2016 roku Gintera Pierończyka jest on i Aleksander Lubina. Pierończyk w 2013 roku zgłosił się do Biblioteki Śląskiej w Katowicach na kurs dla początkujących pisarzy prowadzony w ramach Klubu Twórczego Pisania Marty Fox.
Żartem mówi, że że urodził się jak wiele dzieci na Śląsku w kuchni obok węglarki. To sprawiło, że zawód górnika od razu wpisany był do metryki. Ginter Pierończyk na emeryturze zaczął interesować się historią. W jego śląskim sercu szczególne miejsce zajmuje Załęże. Początkowo miało być to tylko zbieranie dokumentów, które zostaną przekazane potomnym. Ich bogactwo tak zaskoczyło, że zaczął pisać książki…
Autor “Trylogii załęskiej”, na którą składają się: „Asty kasztana”, „Synek z familoka” oraz „Kleofas w życiorys wpisany”. W 2018 roku w ukazała się czwarta książka Pierończyka „Meandry załęskiego sportu”, a w 2019 r. – „Plecionka”.
Premiera odcinka 27 września o godz. 18. na antenie TVP3 Katowice.
Dlaczego w dzisiejszej rzeczywistości nie mówimy już o reportażu radiowym, ale o reportażu dźwiękowym?
Jak ciekawie opowiadać o świecie dźwiękiem? – na te i inne pytania w programie „Portret Subiektywny” Mariannie Dufek odpowiada dziennikarka radiowa Anna Sekudewicz.
Anna Sekudewicz – dziennikarka i reportażystka, związana z Polskim Radiem Katowice Jest absolwentką Filologii Romańskiej na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. Od 2003 roku jest członkiem Komisji Dokumentalistów Radiowych Europejskiej Unii Nadawców (EBU).
W całej swojej karierze dziennikarskiej otrzymała ponad 60 różnych nagród i wyróżnień. W 1990 roku otrzymała Special Mention w najważniejszym światowym konkursie Prix Italia za dokument „Użyto broni”. W 2004 roku otrzymała radiowego Oscara, czyli największą światową nagrodę w dziedzinie reportażu radiowego Prix Italia 2004. Nagrodzona Medalem Gloria Artis. Redaktor Anna Sekudewicz jest laureatką „Melchiora” dla najlepszego reportażysty w Polsce, otrzymała nagrodę „Lux ex Silesia” i Złoty Mikrofon za dokonania w dziedzinie reportażu. W środę, 9 sierpnia o 18.00 będzie gościem „Portretu Subiektywnego”.
Dziś nie wyobrażamy sobie kościołów bez sztuki. Ale osłabienie zainteresowania religią powoduje mniejsze zainteresowanie sztuką religijną – mówi Mariannie Dufek ks. dr Leszek Makówka, historyk sztuki i proboszcz parafii Podwyższenia Krzyża Świętego w Rudzie Śląskiej-Kłodnicy.
Marianna Dufek w swoim programie “Portret subiektywny” z księdzem Leszkiem Makówką rozmawiała o sztuce, religii i byciu proboszczem.
Leszek Makówka urodził się w Knurowie. W 1989 roku wstąpił do Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego w Katowicach. Święcenia kapłańskie otrzymał 13 maja 1995 r. W 2005 r. obronił doktorat z zakresu historii sztuki na podstawie rozprawy “Sztuka sakralna w archidiecezji katowickiej w II połowie XX wieku. Malarstwo i rzeźba” napisanej pod kierunkiem dra hab. Jana Wiktora Sienkiewicza, prof. KUL uzyskując stopień doktora nauk humanistycznych.
W 2006 abp Damian Zimoń powierzył mu funkcję Przewodniczącego Archidiecezjalnej Komisji Architektury i Sztuki Sakralnej w Katowicach i Konserwatora Diecezjalnego. Był dyrektorem Muzeum Archidiecezjalnego w Katowicach. Prowadził badania nad współczesną sztuką sakralną i religijną. Od 2019 r. jest proboszczem parafii Podwyższenia Krzyża Świętego w Rudzie Śląskiej-Kłodnicy.
Premiera odcinka 26 lipca o godz. 18. na antenie TVP3 Katowice, a potem w jakości HD na naszym kanale YouTube.
Jestem malarką z powołania. Wybrałam inną drogę – nauki malarstwa w pracowni mistrza I wspominam o młodości w Katowicach, wyborze artystycznej drogi, karierze we Włoszech i powrotach do Polski- mówi Ewa De Iulis Błaszak Mariannie Dufek w “Portrecie subiektywnym”.
Malarka i graficzka. Urodziła się w Katowicach, gdzie ukończyła Liceum Ogólnokształcące imienia Mikołaja Kopernika. Od 1973 r. mieszka we Włoszech, w miejscowości Corridonia. Uczyła się sztuki malarskiej w pracowniach wybitnych malarzy włoskich, takich jak: Angelo Balistreri czy Umberto Peschi.
W 1995 roku zorganizowała wraz z mężem G. De Iulisem i z prezesem ZPAP w Krakowie, profesorem Adamem Brinckenem, wymianę artystyczną miedzy Regionem Marche i Krakowem, przy czynnej współpracy Instytutu Polskiego w Rzymie oraz Instytutu Kultury Włoskiej w Warszawie i w Krakowie i z tej okazji został wydany katalog „Sztuka Rytownicza w Marche”. Współzałożycielka Związku Kulturalnego „Alberto i Umberto Peschi” w Macerata.
Jej prace znajdują się w kolekcjach prywatnych i publicznych we Włoszech i za granicą. Laureatka nagród: Premio Arte d’Avanguardia w Pompejach (1985), Premio Nobel Top w Mediolanie (1986), Piccola Europa w Sassoferrato (1994) i Premio Marche (1996). Od czasu pierwszej wystawy indywidualnej w Palazzo dei Priori w Fermo wystawia swoje prace często na wystawach indywidualnych i zbiorowych. W 1988 roku malarstwo Ewy De Iulis Błaszak zyskuje uznanie krytyka i pisarza Marcella Venturoli, który zgłasza ją do Katalogu Włoskiej Sztuki Współczesnej Bolaffi.
Premiera odcinka w środę, 21 czerwca o godz. 18. na antenie TVP3 Katowice, a potem odcinek do obejrzenia na naszym kanale na YouTube.
Kończąc studia medyczne, odbywałam praktyki na oddziale internistycznym. Z tego czasu najbardziej zapadła mi w pamięć ogromna liczba ludzi chorych onkologiczne, umierających każdego dnia w cierpieniach. Nigdy nie zapomnę tej bezsilności, którą czułam w tamtym czasie – mówi dr Jolanta Grabowska-Markowska, założycielka i prezeska Społecznego Towarzystwa Hospicjum Cordis.
Hospicjum Cordis rozpoczęło swą działalność w Dzień Wigilijny 1990 roku. Przez cztery lata grupa kilkunastu osób różnych profesji posługiwała wolontaryjnie ludziom umierającym w ich domach. Wielkie marzenie o stworzeniu Domu Hospicyjnego zrealizowało się 19 lutego 1994 roku, przybierając nazwę: „Gościna Serca Św. Teresy od Dzieciątka Jezus”. Celem zespołu terapeutycznego hospicjum jest udzielenie chorym umierającym i ich rodzinom wszechstronnej i specjalistycznej opieki.
W latach 1974-78 była uczennicą Liceum Ogólnokształcącego im. T. Kościuszki w Mysłowicach. W 1984 ukończyła studia na Wydziale Lekarskim Śląskiej Akademii Medycznej w Katowicach. W roku 1999 dr Grabowska-Markowska kończy I, a w roku 2002 – II stopień specjalizacji z zakresu pediatrii, zaś w 2003 r. – specjalizację z zakresu medycyny paliatywnej.
– Przypadek sprawił, że już po studiach, gdy zastanawiałam się, jaką zawodową drogę obrać, trafiłam na ludzi związanych z ruchem hospicyjnym. Kiedy zaczęłam wraz z nimi odwiedzać podopiecznych w ich domach, zaskoczyło mnie, że chorzy osobiście, stojąc na własnych nogach otwierali nam drzwi. Nikogo nie bolało, nikt nie krzyczał… Okazało się, że warunki, w jakich przebywają chorujący mają bezpośredni wpływ na przebieg choroby – mówiła dr Jolanta Grabowska-Markowska.
Hospicjum Cordis, które jest w trudnej sytuacji finansowej, można wesprzeć chociażby wpłacając na Zrzutkę.
Na spotkanie z Doktor Jolą, jak mówią o Niej pacjenci, zapraszamy do programu Marianny Dufek “Portret subiektywny” w środę, 19 kwietnia o godz. 18. na antenę TVP3 Katowice.
